Kerstmarkten, een walhalla voor hoog sensitieve personen met paniek aanvallen

Mick avatar
Mick
Cover for Kerstmarkten, een walhalla voor hoog sensitieve personen met paniek aanvallen

Elk jaar is het bij ons weer zover, gezellig met je schoonfamilie de kerstmarkten afgaan in een van de grote steden in Europa. En dat ruim een weekend lang. Wat voor de rest van de familie als een van de hoogtepunten van het jaar in de agenda staat gemarkeerd, is voor mij als hoog sensitief persoon die last heeft van paniek aanvallen op zijn zachts gezegd geen pretje. Toch probeer ik elk jaar mee te gaan, om zo de exposure techniek die ik geleerd heb van mijn psycholoog in de praktijk te brengen en de band met mijn familie niet te verstoren.

Grote delen van de route over de kerstmarkt begeef je je in grote groepen mensen. Op dat moment gaat er van alles door mijn lichaam. Alle prikkels zorgen ervoor dat ik lichamelijk niet bestand ben tegen de angsten die ik voel. Vooral als ik net koffie heb gedronken (cafeïne), of iets gegeten heb (suikers) zijn de paniekjes het grootst. Vaak ben ik bezig met rustig te blijven en mezelf niet gek te maken. Maar hoe meer ik hieraan denk, hoe erger het eigenlijk wordt.

Dit zorgt voor een vlucht reactie in mijn lichaam.

Alles om mijn heen wordt waziger, de geluiden worden heviger en ik ben op zoek naar een plek waar ik tot rust kan komen. Die natuurlijk niet te vinden is in deze drukte. Om de angst wat te verzachten, vind ik het fijn om iets vast te houden. Als ik bijvoorbeeld geen flesje water is of iets anders vast heb, pak ik snel mijn vriendin vast die dan naast mij loopt. Zij denkt dan vast dat ik dit doe uit teken van liefde en dat ik affectie aan het tonen ben, maar eigenlijk is het vooral om mijn angsten te onderdrukken.

Op dat moment zou ik eigenlijk tegen haar moeten zeggen dat ik in een paniek aanval zit, maar op de een of andere manier is dat heel lastig. Omdat het voelt alsof je in je eigen wereld zit en erover praten lukt me dan niet. Het lukt vaak pas als de aanval iets gezakt is. Dan kan ik pas zeggen ‘ik had het weer, nu is het gelukkig wat minder’.

Hoe kom ik van deze paniek aanval af?

Soms lukt het mij om de gedachte dat het vanzelf ook weer over gaat vast te houden. Daarnaast denk ik vaak dat ik juist moet gaan voelen. Wat op dat moment juist tegenstrijdig voelt, want je voelt juist heel veel wat me angstig maakt. Toch is dat voelen en je overgeven daaraan beter dan in je hoofd blijven zitten. Je gedachten maken het juist alleen maar erger.

Uit ervaring weet ik dat deze oplossing in het begin bijna niet te doen is. Dus het is makkelijk praten als je dit zo leest. Toch moet je blijven volhouden! Weet dat je paniek aanvallen echt niet morgen weg zullen zijn, bij mij heeft het jaren geduurd voordat ik iets meer rust vond. En toch zijn ze er nog steeds, maar uiteindelijk veel minder lang en vaak. Alleen van tijd tot tijd kunnen ze nog steeds heel heftig zijn. Ook ik ben dus nog lang niet uitgeleerd hierover. Wie weer lees ik dit stuk over een jaar terug en zie ik dat ik ook in het komende jaar veel stappen heb gemaakt.